Kalam Se Dil Tak

निवांत राव दुयेंती लक्क्षणा, लक्क्षणा ठंडीची लक्क्षणा नाक गलपाची लक्क्षणा खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ? फुटली ल्हारा भंयाची कुडीत जाले मोड गंभीर भंय मनांत रिगलो खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ? पयलो आयलो घरच्यानचो विचार   म्हाज्या बगर ताचें कितें ? चलतले कशें म्हजें-ताचें जिवीत खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ? हॉस्पिटलांत वचपाक पावल उखलनात घरच्यानचो विचार मन पोकलता कामाचे तर शंबर किटकिटी खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ? चिंतनांत आनीक एका विचारात घर केले म्हजें कडल्यान घरच्याक दुयेंस पातळ्यार ? आनीक वेळ करप ना नेमके तपासपाक, खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ? घरच्यान भायर सरताना घरच्यानच्या तोडांर एकसारकी दुखा आनी म्हजेर विश्वास पळयलो ती पळोवपी तोडां म्हणी “निवांत राव दुयेंती” ती तोडां पळोवन कोरोनाचो भंय आयल्या वाटेन परतोलो तांच्या स्थीर विश्वासान  कोरोनासारकी महामारी कडेन झुजपाक बल आनी अनियंत्रीत निवांतांय दिली.                           ...

तुजो हांवेस कोणी कितें म्हळे, हाचो तुका रे कित्याक हुस्को? तांणे म्हळें आनी तुवे कानार हात दवरल्ले तो उलयता आनी सदांच उलयतलो तूं ताका बांदूक शकना, तो बांदना तूं कर, ताका करून दाखय मागीर तो आयकतलो,ताका आयकचेच पडटले  तुजो हांवेस तुवे निर्माण केला तूं फाटी सर नाका प्रयत्न कर,प्रयत्न कर याद दवर फक्त तुजो हांवेस फुडली वाट तुज्याच जैताची आसतली  तुवेच थारायली - स्नेहा साळगांवकार