निवांत राव दुयेंती

लक्क्षणा, लक्क्षणा
ठंडीची लक्क्षणा
नाक गलपाची लक्क्षणा
खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ?

फुटली ल्हारा भंयाची
कुडीत जाले मोड
गंभीर भंय मनांत रिगलो
खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ?

पयलो आयलो घरच्यानचो विचार 
 म्हाज्या बगर ताचें कितें ?
चलतले कशें म्हजें-ताचें जिवीत
खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ?

हॉस्पिटलांत वचपाक पावल उखलनात
घरच्यानचो विचार मन पोकलता
कामाचे तर शंबर किटकिटी
खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ?

चिंतनांत आनीक एका विचारात घर केले
म्हजें कडल्यान घरच्याक दुयेंस पातळ्यार ?
आनीक वेळ करप ना नेमके तपासपाक,
खरेंच जालो कांय हांव दुयेंती ?

घरच्यान भायर सरताना घरच्यानच्या तोडांर
एकसारकी दुखा आनी म्हजेर विश्वास पळयलो
ती पळोवपी तोडां म्हणी
“निवांत राव दुयेंती”

ती तोडां पळोवन कोरोनाचो भंय आयल्या वाटेन परतोलो
तांच्या स्थीर विश्वासान 
कोरोनासारकी महामारी कडेन झुजपाक
बल आनी अनियंत्रीत निवांतांय दिली.


                                     - स्नेहा उल्हास साळगांवकार








Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

स्वतंत्र फूल

Image
हांवे कितलेंच पावसाळे पळयले कितलेंच गीम पळयले कितलीच थंडी पळयली पावसान चिप्प भिंजून  वताचो रखरख घेवन  थंड शियेंत लेगीत हांव जियेले इतलो त्रास सोसून हांव  म्हजे सूखदिणे जिण जगताले खोशियेन डोलताले पूण एक दीस भोवरो येवन म्हजेच भोंवतणी  भोंवूक लागलो म्हाका थार भंय दिसलो ताचो आवाज म्हाज्यान  सोंसूक जायना जालो हांव तशेंच मोने रावले  आनी ताणी म्हाजो  फायदो घेतलो म्हजो सगळो रस ताणें चोखून घेतलो आनी उडून गेलो म्हजी एक-एक पाखली गळून पडली आनी हांव बोडके जाले पूण म्हजे फूडले पिळगेन मात हो अन्याय  सोंसलो ना तो भोवरो जेन्ना आयलो  तेन्ना तांच्या आवाजान ती तशींच रावली ना ती वाऱ्या नेटान धोंलत रावलीं  आनी त्या भोवऱ्याक तांचेर बसपाची संद दिली ना तो भोवरो उडून गेलो आनी ती फुला खोशी जाली आपली जीण जीयेत रावली तो भोवरो परत येयलो ना  आनी तांच्या भंयान  ती परत रावली ना सैम ताचो वांगडी  जालो आनी ती स्वतंत्रपणान जियेवपाक भियेली ना ...
Read more

नशिब

कोणाक मेळपाक कशें दिसता ते केन्ना मेळनात कोणाक मेळपाक नाका कशें दिसता तांका मेळपाक वच्चेच पडटा जें कितें जाय आसता तें खूब वगतात मेळटा जे किंतें नाका आसता ते आयतेच मेळटा जें कितें मनांक आवडटा  तें कशेंच मेळना जे कितें मनांक आवडना ते अशेंच मेळटा  नशिब हे अशेंच आसता कोणाक खबर आसना जे कितें घडचे आसता तें खंय व्हरता थंयच वच्चे पडटा About the poem:Whenever in life we feel we should meet someone we never meet them but whom we just don't want to meet we have to go to meet them anyhow.Whatever we want we get after a long time but what is not needed by us we get it just ready for us.What is loved by us we never ever get it but that which we don't like we just get it.Our destiny is the same! We don't know what will happen next but what may come happen where our destiny leads us we have to follow it.
Read more

तें भुरगेपणाचे दीस

हांव रडटाले तेन्ना सगळी हांसताली ताे म्हचो जल्माचाे दीस कितलें खोशयेन आवयन म्हाका आपल्या हातांत धरले म्हजाे भंय रोखडोच पयसावलो ल्हानपणात दिमयेर चलप अर्दकुटे दांतानी खावप खीळकुलो घेवन वाजोवप अर्दीकुटी उतरां उलोवप एक-एक पावल दवरून बापायन चलूंक शिकोवप माती खावन आवयक दाखोवप धांवन घरांत आनी घराभायर येवप सकयल पडल्यार रडप मागीर मायेन आवयन तापोवन जखमाक वखंद लावप आनी आमची दुखां पुसप अशेच आशिल्ले आमचे तें भुरगेपणांतले दीस मस्तीत-उमेदीन आनी निर्मळ मनांत भरिल्ले About the blog:This poem is on all our childhood memories we have with our family and in our life which we enjoyed as child.
Read more