आमचे भारताचे वीर सैन्य

भारताखातीर रगताच्यो पावळ्योव गळोवपी
अापले बद्दल चिंतचे पयली आपल्या
भारता बद्दल चिंतपी अशे म्हान
देहाचे आमचे सैन्य

खर वतान तें तापतात
घाम गळून देशाची रक्षा करपी
भर पावसाळ्यांत भिजून जीव कसो
आसून लेगीत देशा खातीर वावुरपी
थंड जेलान पर्वत चडून झुजपी
अशे व्हड बलाचे आमचे हें सैन्य

आपल्या कुंटूंबा बद्दल विचार करीनासतना
देशाची कुंटूंबा राखचे खातीर
अापलो प्राण हें आेंपपी
आमचे भारताचे वीर सैन्य

चंद्रीमाच्या चान्यान कसलोच आवाज
करीनासतना युध्दाच्या मळार
शिटूकसाणेन पावल घालपी
आमचे बुधवंत सैन्य

About the poem:This poem is on our Indian brave soldier's.They shed their blood in order to save our lives without even thinking of their life.In order to guide the citizens of the country they sweat in the hot sun,get wet in the rains,get freeze in the cold winters but they do their work with full dedication without any complain.To guide the families of the country they surrender themselves with full pride.In the fainting moon light without making any sound the soldiers come on the battle field to fight against our enemies.Such are our brave and marvelous soldiers!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

स्वतंत्र फूल

Image
हांवे कितलेंच पावसाळे पळयले कितलेंच गीम पळयले कितलीच थंडी पळयली पावसान चिप्प भिंजून  वताचो रखरख घेवन  थंड शियेंत लेगीत हांव जियेले इतलो त्रास सोसून हांव  म्हजे सूखदिणे जिण जगताले खोशियेन डोलताले पूण एक दीस भोवरो येवन म्हजेच भोंवतणी  भोंवूक लागलो म्हाका थार भंय दिसलो ताचो आवाज म्हाज्यान  सोंसूक जायना जालो हांव तशेंच मोने रावले  आनी ताणी म्हाजो  फायदो घेतलो म्हजो सगळो रस ताणें चोखून घेतलो आनी उडून गेलो म्हजी एक-एक पाखली गळून पडली आनी हांव बोडके जाले पूण म्हजे फूडले पिळगेन मात हो अन्याय  सोंसलो ना तो भोवरो जेन्ना आयलो  तेन्ना तांच्या आवाजान ती तशींच रावली ना ती वाऱ्या नेटान धोंलत रावलीं  आनी त्या भोवऱ्याक तांचेर बसपाची संद दिली ना तो भोवरो उडून गेलो आनी ती फुला खोशी जाली आपली जीण जीयेत रावली तो भोवरो परत येयलो ना  आनी तांच्या भंयान  ती परत रावली ना सैम ताचो वांगडी  जालो आनी ती स्वतंत्रपणान जियेवपाक भियेली ना ...
Read more

नशिब

कोणाक मेळपाक कशें दिसता ते केन्ना मेळनात कोणाक मेळपाक नाका कशें दिसता तांका मेळपाक वच्चेच पडटा जें कितें जाय आसता तें खूब वगतात मेळटा जे किंतें नाका आसता ते आयतेच मेळटा जें कितें मनांक आवडटा  तें कशेंच मेळना जे कितें मनांक आवडना ते अशेंच मेळटा  नशिब हे अशेंच आसता कोणाक खबर आसना जे कितें घडचे आसता तें खंय व्हरता थंयच वच्चे पडटा About the poem:Whenever in life we feel we should meet someone we never meet them but whom we just don't want to meet we have to go to meet them anyhow.Whatever we want we get after a long time but what is not needed by us we get it just ready for us.What is loved by us we never ever get it but that which we don't like we just get it.Our destiny is the same! We don't know what will happen next but what may come happen where our destiny leads us we have to follow it.
Read more

तें भुरगेपणाचे दीस

हांव रडटाले तेन्ना सगळी हांसताली ताे म्हचो जल्माचाे दीस कितलें खोशयेन आवयन म्हाका आपल्या हातांत धरले म्हजाे भंय रोखडोच पयसावलो ल्हानपणात दिमयेर चलप अर्दकुटे दांतानी खावप खीळकुलो घेवन वाजोवप अर्दीकुटी उतरां उलोवप एक-एक पावल दवरून बापायन चलूंक शिकोवप माती खावन आवयक दाखोवप धांवन घरांत आनी घराभायर येवप सकयल पडल्यार रडप मागीर मायेन आवयन तापोवन जखमाक वखंद लावप आनी आमची दुखां पुसप अशेच आशिल्ले आमचे तें भुरगेपणांतले दीस मस्तीत-उमेदीन आनी निर्मळ मनांत भरिल्ले About the blog:This poem is on all our childhood memories we have with our family and in our life which we enjoyed as child.
Read more