स्वतंत्र फूल

हांवे कितलेंच पावसाळे पळयले
कितलेंच गीम पळयले
कितलीच थंडी पळयली

पावसान चिप्प भिंजून 
वताचो रखरख घेवन 
थंड शियेंत लेगीत हांव जियेले

इतलो त्रास सोसून हांव 
म्हजे सूखदिणे जिण जगताले
खोशियेन डोलताले

पूण एक दीस भोवरो
येवन म्हजेच भोंवतणी 
भोंवूक लागलो

म्हाका थार भंय दिसलो
ताचो आवाज म्हाज्यान 
सोंसूक जायना जालो

हांव तशेंच मोने रावले 
आनी ताणी म्हाजो 
फायदो घेतलो

म्हजो सगळो रस
ताणें चोखून घेतलो
आनी उडून गेलो

म्हजी एक-एक पाखली
गळून पडली आनी
हांव बोडके जाले

पूण म्हजे फूडले पिळगेन
मात हो अन्याय 
सोंसलो ना

तो भोवरो जेन्ना आयलो 
तेन्ना तांच्या आवाजान
ती तशींच रावली ना

ती वाऱ्या नेटान धोंलत रावलीं 
आनी त्या भोवऱ्याक तांचेर
बसपाची संद दिली ना

तो भोवरो उडून गेलो
आनी ती फुला खोशी जाली
आपली जीण जीयेत रावली

तो भोवरो परत येयलो ना 
आनी तांच्या भंयान 
ती परत रावली ना

सैम ताचो वांगडी 
जालो आनी ती
स्वतंत्रपणान जियेवपाक भियेली ना

About the poem:With this poem I want to describe the life of all the girls through  the problems faced by a flower in her life.So the flowers are the girls and the bee are all the people who treat women badly and the nature is our society.
In these poem the flower was living a peaceful and happy life but one day a bee came.By the buzzing sound made by the bee the flower felt scared and stood still and quite.The bee sucked the nectar from the flower and flew away.The petals of the whole flower felt down.
But the next generation of flowers did not tolerate this behaviour!When the bee came, with their full energy and with the help of wind the flowers started to swing they did not allow the bee to sit on them and the bee went away.The bee never came back and the flowers did not get scared of him anymore.With the help of the nature the flower started to live a independent and free life.
  

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

नशिब

कोणाक मेळपाक कशें दिसता ते केन्ना मेळनात कोणाक मेळपाक नाका कशें दिसता तांका मेळपाक वच्चेच पडटा जें कितें जाय आसता तें खूब वगतात मेळटा जे किंतें नाका आसता ते आयतेच मेळटा जें कितें मनांक आवडटा  तें कशेंच मेळना जे कितें मनांक आवडना ते अशेंच मेळटा  नशिब हे अशेंच आसता कोणाक खबर आसना जे कितें घडचे आसता तें खंय व्हरता थंयच वच्चे पडटा About the poem:Whenever in life we feel we should meet someone we never meet them but whom we just don't want to meet we have to go to meet them anyhow.Whatever we want we get after a long time but what is not needed by us we get it just ready for us.What is loved by us we never ever get it but that which we don't like we just get it.Our destiny is the same! We don't know what will happen next but what may come happen where our destiny leads us we have to follow it.
Read more

तें भुरगेपणाचे दीस

हांव रडटाले तेन्ना सगळी हांसताली ताे म्हचो जल्माचाे दीस कितलें खोशयेन आवयन म्हाका आपल्या हातांत धरले म्हजाे भंय रोखडोच पयसावलो ल्हानपणात दिमयेर चलप अर्दकुटे दांतानी खावप खीळकुलो घेवन वाजोवप अर्दीकुटी उतरां उलोवप एक-एक पावल दवरून बापायन चलूंक शिकोवप माती खावन आवयक दाखोवप धांवन घरांत आनी घराभायर येवप सकयल पडल्यार रडप मागीर मायेन आवयन तापोवन जखमाक वखंद लावप आनी आमची दुखां पुसप अशेच आशिल्ले आमचे तें भुरगेपणांतले दीस मस्तीत-उमेदीन आनी निर्मळ मनांत भरिल्ले About the blog:This poem is on all our childhood memories we have with our family and in our life which we enjoyed as child.
Read more